Συνδυάζει μεγάλη αντοχή σε κλονισμούς που απειλούν να διαταράξουν την υγεία μας, ενώ την ίδια στιγμή μπορεί να αποσυντονιστεί με φαινομενικά ασήμαντες αφορμές.
Τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα βέβαια όταν στο παιχνίδι συμμετάσχει και η ψυχολογία, όπου είτε κάποιοι ψυχολογικοί παράγοντες μπορεί να είναι υπεύθυνοι για σωματικές διαταραχές, ή το αντίστροφο.
Με ή και χωρίς την εμπλοκή των ψυχολογικών παραγόντων πάντως, υπάρχουν ασθένειες που θα προκαλούσαν έκπληξη και στον πιο έμπειρο γιατρό. Κάποιες από τις πιο παράξενες αναφέρονται παρακάτω.
Η Δρ. Graziella Magherini, συγγραφέας του βιβλίου «Το Σύνδρομο Stendhal» (The Stendhal Syndrome), μελέτησε πάνω από 100 τουρίστες στη Φλωρεντία της Ιταλίας που αρρώστησαν στην παρουσία μεγάλων έργων τέχνης. Τα συμπτώματα περιλάμβαναν ταχυκαρδίες, ιλίγγους, και πόνους στο στομάχι. Ο τυπικός παθών είναι άτομο στην ηλικία μεταξύ των 26 και 40 χρόνων που σπανίως αφήνει το σπίτι του.
Η Δρ Magherini πιστεύει ότι το σύνδρομο είναι αποτέλεσμα αποδιοργάνωσης βιολογικού κύκλου λόγω υπερατλαντικών μετακινήσεων, άγχος ταξιδιών και το σοκ της υπερβολικής αίσθησης που προκαλεί η επαφή με το παρελθόν. Όπως λέει, «πολύ συχνά υπάρχει η αγωνία του θανάτου.»
Το σύνδρομο ονομάστηκε Stendhal από έναν Γάλλο νοβελίστα του 19ου αιώνα που ένιωθε ταραχή όταν αντίκριζε τα φρέσκο (είδος τοιχογραφίας, ιδιαίτερα συχνό στην Ιταλία, που συναντάται συχνά σε οροφές μεγαλόπρεπων μνημείων) στην εκκλησία Santa Croce της Φλωρεντίας. Έργα τέχνης που δημιουργούν ιδιαίτερη ταραχή είναι το άγαλμα του Δαβίδ του Μιχαήλ Άγγελου, ο Βάκχος του Caravaggio και οι ομόκεντροι κύκλοι της Duomo cupola.
Στις 26 Φλεβάρη του 1992 ένας εργάτης στο Πεκίνο, ο Xu Denghai, νοσηλεύτηκε με το έντερό του στριμμένο, κάτι που επήλθε μετά από επίμονο παίξιμο με hula-hoop. Ήταν η τρίτη περίπτωση που εμφανίστηκε σε διάστημα μερικών βδομάδων από τότε που μια μανία για παίξιμο με hula-hoop είχε εξαπλωθεί στην Κίνα. Τα απογευματινά Νέα του Πεκίνου συμβούλεψαν τους ανθρώπους να κάνουν ζέσταμα πριν από το παίξιμο και να αποφεύγουν να παίζουν με το hula-hoop αμέσως μετά το φαγητό.
Το 1992, το βρετανικό περιοδικό για τον Εθισμό (British Journal of Addiction) περιέγραψε τρεις ασυνήθιστες περιπτώσεις εξάρτησης από καρότα. Ένας σαραντάχρονος άντρας αντικατέστησε τα τσιγάρα με καρότα. Έφαγε πέντε μάτσα καρότα σε μια μέρα και έπαθε εμμονή στη σκέψη τους. Σύμφωνα με δύο Τσέχους ψυχιάτρους, όταν τους απομακρύνανε τα καρότα, αυτός και οι υπόλοιποι ασθενείς που έπασχαν επίσης από εθισμό στα καρότα έπεσαν σε έντονη ευερεθιστότητα.
Σε μελέτη που δημοσιεύτηκε τον Οκτώβριο του 1996 στο επιστημονικό περιοδικό «The Australian and New Zealand Journal of Psychiatry» προτάθηκε η υπόθεση ότι οι ασθενείς ίσως είχαν εθισμό με την ουσία Βήτα Καροτίνη και ότι πιθανώς η ουσία αυτή να αποτέλεσε γι΄αυτούς ένα υποκατάστατο της Νικοτίνης δεδομένου ότι η μεγάλη κατανάλωση των καρότων σχετιζόταν σε κάποιο βαθμό με εθιστική συμπεριφορά στο κάπνισμα.
Η επιθυμία για βρώση μεταλλικών αντικειμένων είναι σχετική συνηθισμένη. Περιστασιακά υπάρχει κάποια ακραία περίπτωση, όπως αυτή του 47χρονου Άγγλου, του Allison Johnson. Αλκοολικός διαρρήκτης που έπασχε από καταναγκασμό να τρώει ασημικά, ο Johnson υπεβλήθη σε 30 εγχειρήσεις για να του αφαιρέσουν περίεργα πράγματα από το στομάχι του. Το 1992, είχε τραφεί με οκτώ πιρούνια και με τα μεταλλικά τμήματα μιας σκούπας.
Κατ’ επανάληψη είχε κλειστεί στη φυλακή και αφεθεί ελεύθερος και κάθε φορά αμέσως μετά την αποφυλάκισή του πήγαινε σε ένα εστιατόριο όπου παράγγελνε πλουσιοπάροχα. Χωρίς να μπορεί να πληρώσει το λογαριασμό, έλεγε στη συνέχεια στον ιδιοκτήτη να καλέσει την αστυνομία και έτρωγε αιχμηρά αντικείμενα μέχρι να φτάσει η αστυνομία. Ο δικηγόρος του είπε για τον πελάτη του ότι δυσκολεύεται να φάει και φυσικά έχει δυσκολίες με την τουαλέτα.
Είναι γνωστό επισήμως ως Σύνδρομο του Ξένου Χεριού (Alien Hand Syndrome). Αυτή η περίεργη νευρολογική ασθένεια προσβάλλει χιλιάδες ανθρώπους. Προκαλείται από καταστροφή σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου και κάνει το ένα από τα δύο χέρια του ασθενή να δρα ανεξάρτητα από το άλλο και ανεξάρτητα από τις βουλές του ιδιοκτήτη του. Για παράδειγμα, το δυσλειτουργικό χέρι μπορεί να κάνει το αντίθετο από αυτό που κάνει το κανονικό.
Εάν ένα άτομο προσπαθεί να κουμπώσει ένα πουκάμισο με το ένα χέρι, το άλλο θα ακολουθήσει και θα ξεκουμπώσει τα κουμπιά. Αν το ένα χέρι σηκώνει προς τα πάνω το παντελόνι, το άλλο θα το κατεβάζει προς τα κάτω. Κάποιες φορές το χέρι γίνεται επιθετικό, κλέβει, δίνει μπάτσους ή και μπουνιές στον ασθενή. Σε τουλάχιστον μία περίπτωση προσπάθησε να στραγγαλίσει τον ιδιοκτήτη του. Η νευρολόγος Rachelle Doody λέει, «συχνά ένας ασθενής κάθεται πάνω στο χέρι αλλά στο τέλος χαλαρώνει και εκείνο ξεκινά να κάνει τα ίδια και πάλι.»
Εικοσιτέσσερις άντρες και γυναίκες πάλεψαν σε λάσπη στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον. Μέσα σε 35 ώρες, 7 από τους παλαιστές καλύφθηκαν με μπαλώματα κόκκινων προεξοχών που ήταν γεμάτες με πύον και έμοιαζαν με σπυριά και οι υπόλοιποι υπέκυψαν λίγο αργότερα. Τα εξανθήματα εμφανίστηκαν σε περιοχές του δέρματος που δεν ήταν καλυμμένες με μαγιό, ένας άτυχος παλαιστής όμως είχε πέσει στη λάσπη γυμνός. Η δερματίτιδα «palastaie limosae» ή το «εξάνθημα από λασπομαχίες» πιθανότατα προκλήθηκε από μόλυνση της λάσπης με κοπριά.
Σύμφωνα με τον Βρετανό ερευνητή του παραφυσικού Hilary Evans, κάποιοι άνθρωποι είναι «όρθια ανθρώπινα ηλεκτρικά χέλια, ικανοί να παράγουν φορτία τόσο δυνατά ώστε να σβήσουν φώτα στους δρόμους και να σταματήσουν ηλεκτρικές συσκευές.» Περιπτώσεις ηλεκτρικών ανθρώπων χρονολογούνται από το 1786, η πιο διάσημη από τις οποίες είναι αυτή της δεκατετράχρονης Angelique Cottin, που η παρουσία της έκανε τις βελόνες από τις πυξίδες να περιστρέφονται μανιασμένα. Για να μελετήσει περαιτέρω το φαινόμενο ο Evans ίδρυσε την SLIDE, που είναι τα αρχικά γράμματα της φράσης «Street Lamp Interference Data Exchange» (Ανταλλαγή Πληροφοριών σχετικά με την Παρεμβολή σε Οδικά Φώτα).
Η περίπτωση της Dianne Neale, ετών 49, εμφανίστηκε στο επιστημονικό περιοδικό New England Journal of Medicine. Σ’ αυτό το πολυδημοσιευμένο συμβάν του 1991, η Neale όπως φαίνεται προσβαλλόταν από επιληπτικές κρίσεις καθώς άκουγε τη φωνή της συμπαρουσιάστριας της εκπομπής «Entertainment Tonight», Mary Hart. Η Neale ένιωθε ταραγμένο στομάχι, μια αίσθηση πίεσης στο κεφάλι της και σύγχυση.
Εργαστηριακοί έλεγχοι επιβεβαίωσαν τις αντικανονικές ηλεκτρικές εκκενώσεις στον εγκέφαλό της και τις επιληπτικές κρίσεις κροταφικού λοβού και η Neale εμφανίστηκε σε μια συνέντευξη τύπου όπου επέμενε ότι δεν ήταν τρελή. Δήλωσε πως δεν έτρεφε άσχημα αισθήματα για την Hard, η οποία ζήτησε συγνώμη στον αέρα για την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί.
Υπάρχουν περίπου 50 καταγεγραμμένες περιπτώσεις του Συνδρόμου Ξενικής Προφοράς, στις οποίες άνθρωποι που έπαθαν εγκεφαλικά ή άλλους τραυματισμούς υιοθέτησαν μια νέα προφορά. Για παράδειγμα, η Tiffany Roberts από την Φλόριντα έπαθε εγκεφαλικό και στη συνέχεια ξεκίνησε να μιλάει με αγγλική προφορά. Απόκτησε ακόμα και αγγλικανικά ιδιώματα όπως το «bloody» και το «loo». Η κυρία Roberts δεν είχε βρεθεί ποτέ της στη Μεγάλη Βρετανία και δεν παρακολουθούσε Βρετανικές τηλεοπτικές εκπομπές.
Ίσως η πιο περίεργη περίπτωση είναι αυτή που αφορά μια γυναίκα από τη Νορβηγία που έπεσε σε κώμα αφού είχε χτυπηθεί από βλήμα σε μια αεροπορική επιδρομή το 1941. Όταν ξύπνησε μίλησε με βαριά γερμανική προφορά, κάτι που προκάλεσε τον εξοστρακισμό της από τους γείτονές της.
Γνωστό και ως μαλλιά-τσόχα, η κατάσταση αυτή κάνει τα μαλλιά να σχηματίζουν μια μπλεγμένη μάζα. Σε μια περίπτωση που αναφέρθηκε το 1993, τα μαλλιά μιας 39χρονης έπεσαν και αντικαταστάθηκαν από ξηρά, τραχιά και κατσαρά μαλλιά που ήταν τόσο μπλεγμένα ώστε ήταν αδύνατο να τα χτενίσει. Δεν είχαν κόμπους, μπερδέματα ή στριψίματα που θα μπορούσαν να εξηγήσουν το μπλέξιμο. Οι ίδιες οι τρίχες των μαλλιών είχαν περίεργο σχήμα: η διατομή τους ήταν τριγωνική με αυλάκια ή είχαν νεφροειδές αντί για κυκλικό σχήμα.
Η ασυνήθιστη λύση για την κατάσταση αυτή είναι να κοπεί η στερεοποιημένη μάζα μαλλιών. Σε μια περίπτωση, μια γυναίκα από την Ινδιάνα ήθελε να κρατήσει τα μαλλιά της εφόσον είχε αφιερώσει 24 χρόνια για να τα μακρύνει. Μετά από δυόμιση μήνες που εφαρμόστηκαν λιπαντικά στα μαλλιά της με ελαιόλαδο και διαχωρίζοντας τις δέσμες με βελόνες πλεξίματος, τα μαλλιά της επανήλθαν στο κανονικό.
